Przed II Wojną Światową , kiedy w Polsce oraz Europie bardzo modna była wielodzietność , ludzie nie zawracali sobie zbytnio głowy systemami emerytalnymi. Państwo po przekroczeniu wieku emerytalnego dawało co prawda nie wielką zapomogę , ale główną część utrzymania emeryta spływała tak na prawdę na jego dzieci – co jest zresztą dosyć mądrym i dobrym rozwiązaniem.
Oczywiście pojawiają się wątpliwości co zrobić jeśli chodzi o osoby bezdzietne , ale skupimy się tutaj na przeglądzie najpopularniejszych systemów emerytalnych. Pierwszy podstawowy filar emerytalny , a więc największa część emerytury w prawie każdym kraju jest kontrolowana przez Państwo. W skutek załamania gospodarczego spowodowanego skutkami pierwszej oraz drugiej wojny światowej , ogromnych zniszczeń i czasów odbudowy gospodarki postanowiono ,że najlepszym systemem emerytalnym na tę chwilę będzie system który jest oparty na tak zwanej zastępowalności pokoleń. Oznacza , to że pokolenie które aktualnie znajduje się w wieku produkcyjnym utrzymuje system emerytalny z którego wypłacane są środki na bieżące emerytury. Warto dodać , że powojenny system demograficzny oraz stosunkowo krótka długość życia bez problemu pozwalały na to aby stosunkowo niewielkie składki wpłacane na fundusz emerytalny mogły bez większego problemu utrzymać emerytów. Z biegiem lat z tym było jednak coraz gorzej.
Ze względu na poprawiające się warunki egzystencji , średnia długość życia rosła w bardzo szybkim tempie , a styl życia doprowadził do tego , że ludzie coraz mniej chętnie decydowali się na posiadanie co raz to większej liczby dzieci – tak więc stopniowo ale bardzo regularnie podatki , oraz składki emerytalne zaczęły rosnąć w bardzo szybkim tempie co doprowadziło do tego , że system emerytalny oparty na zastępowalności pokoleń podoba się ludziom coraz mniej. Co innego system Kanadyjski. Polega on na tym , że przy stosunkowo średnim poziomie opodatkowania każdy obywatel który skończy odpowiedni wiek , niezależnie od tego ile lat przepracował ma prawo do państwowej emerytury. Co prawda jej wysokość nie należy do najwyższych , jednak stanowi ona fundamentalny filar który po prostu pozwala przeżyć obywatelom na jako takim poziomie. Oczywiście Państwo cały czas zachęca do tego aby Kanadyjczycy oszczędzali na emeryturę idealnie. Jest więc to tak na prawdę swego rodzaju mieszany system , gdzie państwo nie pozwala aby prywatne fundusze emerytalne stanowiły dla emerytów podstawę egzystencji – gdyż jak dobrze wiemy z historii ekonomii pierwszy duży krach na giełdzie i określony procent prywatnych funduszy emerytalnych po prostu bankrutuje.
Czy grozi nam globalne bezrobocie?
Wiele osób przewiduje stopniowy ale bardzo regularny wzrost bezrobocia. Sądzą oni , że drastyczny wzrost wydajności pracy z jakim mamy do czynienia od końca II wojny światowej prędzej czy później sprawi , że będziemy mieli do czynienia z wielką plagą bezrobocia. Warto podkreślić , że takie myślenie nie jest do końca uzasadnione , bo z każdym początkiem skoku technologicznego czy też mechanizacji produkcji ludzie obawiają się , że coś takiego jak globalne bezrobocie nastąpi. Dziś mamy do czynienia z najwyższym poziomem wydajności pracy jeśli chodzi praktycznie o każdą dziedzinę od przemysłu po usługi , a biorąc pod uwagę najbogatsze kontynenty takie jak Europa , Ameryka Północna oraz bogatsza część Azji , to w sumie deficyt rąk do pracy na tych kontynentach wynosi co najmniej kilkadziesiąt milionów ludzi.
Stąd między innymi przyjęcie przez takie kraje jak Niemcy czy też Francja (mimo wcale nie najwyższego wzrostu gospodarczego) ogromnej rzeszy imigrantów. Mimo to , że często są nieprzygotowani do wykonywania nawet najprostszych prac fizycznych rządy wierzą , że z biegiem czasu okrzepną i staną się motorem napędowym przykładowo niemieckiej gospodarki , gdyż rządzący doskonale zdają sobie sprawę , że nawet najbiedniejsi Niemcy mają na tyle ustabilizowaną sytuacje materialną , że nie będą już wykonywać najprostszych i najgorzej płatnych zawodów , a dla takiego imigranta nawet praca za minimalną krajową stanowiła by ogromny awans społeczny oraz wyrwanie z biedy z którą miał do czynienia w poprzednim kraju. Trzeba sobie zdać sprawę , że wzrost gospodarczy najbogatszych krajów nie będzie już nigdy tak wysoki jak to miało jeszcze miejsce mniej więcej ćwierć wieku temu również ze względów demograficznych oraz na bardzo skomplikowane systemy emerytalne polegające na tak zwanym zastępowaniu pokoleń. Między innymi po to , rządzący w najbogatszych krajach chcą zwiększyć liczbę ludności pracującej – aby w przyszłości miał kto pracować na ich emerytury , gdyż liczne badania dowiodły tego , że ludzie o bardzo wysokim i stale rosnącym statusie materialnym coraz mniej chętnie decydują się na posiadania dzieci , nie mówiąc już o rodzinach wielodzietnych które przecież kiedyś były bardzo modne i co tu dużo mówić – powszechne.